Η Ζάκυνθος, το νοτιότερο νησί του Ιονίου, οφείλει το όνομά της στο γιο του Δάρδανου, βασιλιά της Τροίας, ο οποίος σύμφωνα με το μύθο έχτισε την πρώτη πόλη. Γεγονός, που αναφέρεται επίσης στην Ιλιάδα. Όλοι όσοι ήρθαν σε αυτό το νησί έπεσαν κάτω από την μαγεία του. Οι Βενετοί το βάφτισαν “Το Λουλούδι της Ανατολής” (Fior Di Levante). Άλλοι του έδωσαν ονόματα όπως “γήινος παράδεισος”, και το “αρωματισμένο νησί”, ενώ ο Διονύσιος Σολωμός, ο πατέρας της σύγχρονης ελληνικής ποίησης, έγραψε “Η Ζάκυνθος θα μπορούσε να κάνει κάποιον να ξεχάσει τα Ιλίσσια μέρη”.

Κάθε επισκέπτης της δεν μπορεί να ξεχάσει το σμαραγδο-πράσινο των θαλασσών της, τα πευκοστερεωμένα βουνά της, τους μουσικούς ανθρώπους της και την φιλοξενία τους. Η πρώτη επαφή με το νησί, μόλις κάποιος κατεβεί από το καράβι, είναι η πόλη της Ζακύνθου ή αλλιώς Χώρα. Η πόλη, ακόμη και σήμερα, διατηρεί τις πολυφημισμένες στοές σε όλο το εύρος των οδών της, σε συνδυασμό με ευρύχωρα οικοδομικά τετράγωνα και καλόγουστα, παραδοσιακά σπίτια. Το μουσείο της μετα-βυζαντινής τέχνης στην πλατεία Σολωμού περιέχει τους θησαυρούς που σώζονται από τις ιστορικές εκκλησίες του νησιού. Στο λιμάνι της πόλης ακόμη, βρίσκονται οι εκκλησίες του Αγίου Διονυσίου, προστάτης άγιος του νησιού, με το ψηλό καμπαναριό της, και του Αγίου Νικολάου του Μόλου, χτισμένη από την εποχή της Ιταλικής Αναγέννησης με το βυζαντινό καμπαναριό της από τον 17ο αιώνα.

Λίγο έξω από την πόλη στο λόφο Μπόχαλη βρίσκεται το ενετικό φρούριο. Μόνο η πύλη και οι εξωτερικοί τοίχοι διασώζονται ακόμη. Αλλά από αυτό, μπορεί κάποιος να απολαύσει την υπέροχη θέα του λιμανιού, της εύφορης εσωτερικής πεδιάδας του νησιού και των μακρινών παραλιών, όσο το μάτι μπορεί να δει. Κοντά στην Μπόχαλη είναι ένας άλλος λόφος, ο Λόφος του Στράνη όπου ο Διονύσιος Σολωμός σύνθεσε το διάσημο ποίημα του, “Ύμνος στην Ελευθερία”, που αργότερα έγινε ο εθνικός μας ύμνος.

Η Ζάκυνθος είναι σχεδόν τριγωνική στη μορφή, με δύο καταπράσινα ορεινά ακρωτήρια που επεκτείνονται στη θάλασσα και διαμορφώνουν τον τεράστιο κόλπο του Λαγανά. Στο βόριο τμήμα του νησιού υπάρχουν πευκοκαλυμμένα βουνά και λόφοι, αλλά στο κέντρο βρίσκεται μια εύφορη πεδιάδα, που καλλιεργείται με αμπέλια σταφίδων, ελιές, αμύγδαλα και εποχιακά λαχανικά. Τέλος το νησί περιτριγυρίζεται από πλήθος προσβάσημων παραλιών με άμμο που προκαλούν τους επισκέπτες να τις απολαύσουν.